ADALET

Adıyla müsemma Adalet. Eski yetimhane müdürü. Vicdan terazisi herkesi doğru tartmış bugüne kadar, herkese hakkını vermiş, kimselerden bir şeycik istememiş, kimseye müdana etmemiş, çok sevmiş ama hiç evlenmemiş. Yeğeni Emir’le bir başına yaşıyor mahallede ama herkeslere yetiyor, herkesin derdine koşuyor. Kin tutmuyor, nefret etmiyor kolay kolay. Bu hayatta ihmal ettiği tek bir kalp var o da kendi kalbi. Peşinden gidemiyor bir türlü kalbinin; dostu sevmek bir yere kadar, biraz da aşk olsun diyemiyor. Utanıyor mu, belki biraz. Bencilce mi geliyor, belki biraz. Ama en çok, Emir yalnız kalır diye korkuyor.